En toen
Blijf op de hoogte en volg Pilou
17 Juli 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Ik heb inmiddels nog maar 2 weken en 6 dagen te overbruggen totdat Vincent hierheen komt (het is nu dinsdag 23-6). Dat klinkt enorm negatief, alsof ik alleen maar in het appartement rond hang. Maar dat is niet zo. Afgelopen vrijdag deel 2 van de Millennium trilogie gekeken. Marko had de projector meegenomen dus we hadden de film via de projector gekeken. Eerst even lekker bij de wok ’n noodle eten gehaald en dat gegeten tijdens de film. Ohja! Ik had vrijdag weer voor het eerst weer gesport sinds mijn week in Queenstown. De gym heb ik allang opgezegd. Ik heb gewoon een hekel aan de sportschool. Ga veel liever volleyballen. Maar dus, ik ben afgelopen vrijdag weer begonnen met de 30 day shred. Het was ellende en godsgruwelijk veel spierpijn gehad. Ik kon niet eens comfortabel in bed liggen, het deed altijd wel ergens pijn. Maar het is inmiddels dinsdag en ik heb gister gesport en vandaag nog geen spierpijn gevoeld. Ik heb hoop dat het beter zal worden.
Ik ga even data gebruiken. Franka moest afgelopen zondag, de 21e uit haar kamer. Zaterdag was ze al druk aan het inpakken maar gelukkig kon ze even tijd maken om samen ergens koffie te gaan drinken, zoals we vaker hebben gedaan op een saaie zaterdag of zondag. Bij terugkomst in het appartement zijn we gaan koken. Ik had quesadilla’s voor ons gemaakt. Ja ik weet het, ik eet die dingen constant maar ze zijn echt zo lekker en super makkelijk te maken :D! ’s Avonds was het feestje van Marko, die werd 25. Het was in the long room in Ponsonby. Dat is de wat meer fancy wijk, hier gaan de mensen op stap die meer van mijn leeftijd zijn. In het centrum van Auckland gaan alle jongere mensen, van rond de 18-19 uit. Op zich wel een leuke bar. Voorin een chill ruimte en achterin een dansvloer. Ik heb het tot half 2 uitgehouden en toen zijn Franka en ik naar het appartement gegaan. De rest wilde nog blijven. Zondag, doomsdag. Soort van dan, Franka gaat vandaag weg :’(. Snif snif. Gelukkig hebben we woensdag nog een roommate date met z’n drieën, lekker bij de wok ’n noodle eten. Verder op zondag wezen schaatsen met Marieke, Maud, Ymke, Manon en Annika. Na het schaatsen nog even boodschappen gedaan en toen weer naar het appartement. Eten en slapen.
Verder deze week op donderdag nog een goodbye dinner met in totaal 8 Dutchies, 1 Duits meisje en 1 jongen uit Tahiti. Vrijdag gaat Marieke naar Fiji, super voor haar maar ik zit wel een week alleen. Ach, ik zal het vast wel overleven :D.
Woensdag de 24e. Vandaag was de roommate date met Marieke en Franka, uiteraard bij de wok ’n noodle gegeten :D. Deze keer had ik geen mee goreng with fish maar iets anders. Ook erg lekker maar de mee goreng is zeker lekkerder :D. Op donderdag de 25e het afscheidsdiner gehad met Joyce, Annika, Marloes, Maud, Ymke, Manon, Dafne, Marieke en Varoa. Iedereen had wat kleine hapjes gemaakt en meegenomen. Erg lekker gegeten :D.
Hmmm.. even denken. Ohja, op vrijdag de 26e heeft Marieke mij verlaten voor 9 dagen. De komende week zit ik dus alleen. Voor mij geen probleem, ik kan me prima vermaken in mijn eentje. En het scheelt natuurlijk dat ik de hele week werk van 9.30 tot 17.30. Als ik na het werk weer naar het appartement ga is het koken, nog wat chillen en daarna weer naar bed. Ondanks dat ik mezelf prima kan vermaken, heb ik wel veel gezelschap gehad van Laura. Zaterdagavond zijn we een ijsje wezen eten en daarna in de bedbunker (zie foto’s) een filmpje gekeken. Op zondag zijn we ergens koffie gaan drinken, nog wat gewinkeld (ik heb niks gekocht) en daarna samen gegeten en weer in de bedbunker, Jurassic Park gekeken. Laura had nog leftovers van vrijdag. Ze was toen Israëlisch wezen eten met de mensen van stage. En het kwam toevallig zo uit dat Franka nog Israëlische couscous had laten liggen. Die hadden we gekookt en de leftovers opgewarmd. Super lekker! Op maandag hebben we samen quesadillas gegeten. Donderdag gaan we weer samen eten. Dit keer wordt het Israëlische eierschotel. Voor degenen die er een beeld bij willen hebben: http://www.ah.nl/allerhande/recept/R-R697446/israelische-eierschotel
En verder, op het moment dat ik dit schrijf is het nog maar 12 dagen en dan komt Vincent hier aan. Overal om me heen gaan de Nederlanders, en her en der een Duitser, weg om te reizen. Het loopt nu echt een beetje leeg. Niet dat ik dat erg vind, dat betekent namelijk dat ik des te sneller naar huis kan!!
Ik ben de Marieke-loze week best goed doorgekomen. Ik ben 3 avonden alleen geweest en die 3 avonden heb ik heerlijk in de bedbunker gelegen. Marieke is inmiddels alweer 2 dagen terug. Ze heeft het super gehad op Fiji. Cloud 9 is echt een aanrader (voor de mensen die niet weten wat het is, google het!). Ik heb een super schattig armbandje van schelpjes gekregen en een boekenlegger, gemaakt uit palmboomschors. Dat is gedroogd en daarna geverfd. We hebben ook een nieuwe stagiair op het werk. Hij heet James en komt uit Engeland. Ik moest hem een beetje bezig houden vandaag. Erg lastig aangezien ik op dit moment ook niet zoveel werk heb. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik op dit moment maar weinig motivatie heb voor het werk op kantoor. Ik zit constant met mijn gedachten bij komende maandag!
Vorige week ergens hadden Vincent en ik een mini bitchfight over het gewicht van de koffer. Ik had al 30 kg toen ik hier heen kwam en dat is alleen maar meer geworden. Ik heb 2 paar schoenen gekocht, nog wat souvenirs, 2 handdoeken, 3 boeken. Ik vroeg dus of Vincent daar rekening mee wilde houden en minder mee wilde nemen. Dit zorgde dus voor de mini bitchfight. Een pakketje van 5 kg naar Nederland sturen is 115 NZD en met een tracker erop is het 130 NZD. Veel geld wat beter besteedt kan worden. Het duurde even maar Vincent ging uiteindelijk overstag en wilde rekening houden met het gewicht. Totdat hij met een best wel briljante ingeving kwam. Ik kon ook vragen of ik een pakketje naar het kantoor van Britz in Christchurch (waar we de camper ophalen) mag sturen. Toen kreeg ik een beter idee. Ine van den Heuvel, een oude schoolvriendin van ons mam uit Wintelre, woont in Christchurch en ze had ons al uitgenodigd om even langs te komen als we in Christchurch zijn. Ik had gevraagd of ik een pakketje naar haar mag sturen aangezien dat beduidend goedkoper is. Een pakketje naar Christchurch tot 5 kg is 13,20 NZD en tot 10 kg is 26,40 NZD. Ik heb op het werk een grote doos meegenomen, die vol gegooid met boeken en kleding en die opgestuurd. Het was 8,8 kg. Gelukkig dus weer even wat ademruimte gecreëerd. Het enige probleem is de vlucht naar Christchurch wat gewicht betreft. Als we naar Fiji vliegen, nemen we maar 1 koffer mee (los van de handbagage) en als we weer naar Nederland vliegen dan kunnen we weggooien wat we niet meer nodig hebben en dan hopen dat we onder de 30 kg zitten.
Inmiddels is mijn laatste week bij ISL dus ingegaan. Er is niet zoveel spannends gebeurd tijdens deze week. Ik ben de hele woensdagavond bezig geweest met appelflapjes bakken voor het werk. Echt letterlijk de hele avond, om half 8 begonnen en om 11 uur ging de laatste lading uit de oven. Goeie god wat een werk! De appels moeten super klein gesneden worden, en als je dan 5 appels moet snijden dan ben je wel even bezig. Dan die bladerdeegbladen in vieren snijden, vouwen en vullen. Zo blijven we in ieder geval weer een avond van de straat. Ik had uiteindelijk 22 appelflapjes om uit te delen. Aangezien we met 8 mensen op kantoor zijn, waren er genoeg flapjes voor iedereen. Ze waren erg goed ontvangen! Helaas hebben we geen oven op het werk dus, als iemand ze warm wilde, dan moesten ze in de magnetron. Maar aangezien mijn bakkunsten bijna niet te evenaren zijn waren ze nog steeds gruwelijk lekker. Geoff kwam vandaag (donderdag) nog even binnen om mij aan de bungy te herinneren die ik en Marko nog zouden gaan doen. Ohja, ook dat nog. Dacht ik daar bijna vanaf te zijn. Ik heb meteen maar even de bungy gebeld en voor zaterdag 13.30 uur 2 plaatsen geboekt.
Jullie moeten tot het volgende verhaaltje wachten om over mijn bungy avontuur te lezen! En… niet onbelangrijk, Vincent is bijna hier!!!
Bedankt voor de interesse in mijn leven hier en tot de volgende weer!
Xxx Pilou
Ik ga even data gebruiken. Franka moest afgelopen zondag, de 21e uit haar kamer. Zaterdag was ze al druk aan het inpakken maar gelukkig kon ze even tijd maken om samen ergens koffie te gaan drinken, zoals we vaker hebben gedaan op een saaie zaterdag of zondag. Bij terugkomst in het appartement zijn we gaan koken. Ik had quesadilla’s voor ons gemaakt. Ja ik weet het, ik eet die dingen constant maar ze zijn echt zo lekker en super makkelijk te maken :D! ’s Avonds was het feestje van Marko, die werd 25. Het was in the long room in Ponsonby. Dat is de wat meer fancy wijk, hier gaan de mensen op stap die meer van mijn leeftijd zijn. In het centrum van Auckland gaan alle jongere mensen, van rond de 18-19 uit. Op zich wel een leuke bar. Voorin een chill ruimte en achterin een dansvloer. Ik heb het tot half 2 uitgehouden en toen zijn Franka en ik naar het appartement gegaan. De rest wilde nog blijven. Zondag, doomsdag. Soort van dan, Franka gaat vandaag weg :’(. Snif snif. Gelukkig hebben we woensdag nog een roommate date met z’n drieën, lekker bij de wok ’n noodle eten. Verder op zondag wezen schaatsen met Marieke, Maud, Ymke, Manon en Annika. Na het schaatsen nog even boodschappen gedaan en toen weer naar het appartement. Eten en slapen.
Verder deze week op donderdag nog een goodbye dinner met in totaal 8 Dutchies, 1 Duits meisje en 1 jongen uit Tahiti. Vrijdag gaat Marieke naar Fiji, super voor haar maar ik zit wel een week alleen. Ach, ik zal het vast wel overleven :D.
Woensdag de 24e. Vandaag was de roommate date met Marieke en Franka, uiteraard bij de wok ’n noodle gegeten :D. Deze keer had ik geen mee goreng with fish maar iets anders. Ook erg lekker maar de mee goreng is zeker lekkerder :D. Op donderdag de 25e het afscheidsdiner gehad met Joyce, Annika, Marloes, Maud, Ymke, Manon, Dafne, Marieke en Varoa. Iedereen had wat kleine hapjes gemaakt en meegenomen. Erg lekker gegeten :D.
Hmmm.. even denken. Ohja, op vrijdag de 26e heeft Marieke mij verlaten voor 9 dagen. De komende week zit ik dus alleen. Voor mij geen probleem, ik kan me prima vermaken in mijn eentje. En het scheelt natuurlijk dat ik de hele week werk van 9.30 tot 17.30. Als ik na het werk weer naar het appartement ga is het koken, nog wat chillen en daarna weer naar bed. Ondanks dat ik mezelf prima kan vermaken, heb ik wel veel gezelschap gehad van Laura. Zaterdagavond zijn we een ijsje wezen eten en daarna in de bedbunker (zie foto’s) een filmpje gekeken. Op zondag zijn we ergens koffie gaan drinken, nog wat gewinkeld (ik heb niks gekocht) en daarna samen gegeten en weer in de bedbunker, Jurassic Park gekeken. Laura had nog leftovers van vrijdag. Ze was toen Israëlisch wezen eten met de mensen van stage. En het kwam toevallig zo uit dat Franka nog Israëlische couscous had laten liggen. Die hadden we gekookt en de leftovers opgewarmd. Super lekker! Op maandag hebben we samen quesadillas gegeten. Donderdag gaan we weer samen eten. Dit keer wordt het Israëlische eierschotel. Voor degenen die er een beeld bij willen hebben: http://www.ah.nl/allerhande/recept/R-R697446/israelische-eierschotel
En verder, op het moment dat ik dit schrijf is het nog maar 12 dagen en dan komt Vincent hier aan. Overal om me heen gaan de Nederlanders, en her en der een Duitser, weg om te reizen. Het loopt nu echt een beetje leeg. Niet dat ik dat erg vind, dat betekent namelijk dat ik des te sneller naar huis kan!!
Ik ben de Marieke-loze week best goed doorgekomen. Ik ben 3 avonden alleen geweest en die 3 avonden heb ik heerlijk in de bedbunker gelegen. Marieke is inmiddels alweer 2 dagen terug. Ze heeft het super gehad op Fiji. Cloud 9 is echt een aanrader (voor de mensen die niet weten wat het is, google het!). Ik heb een super schattig armbandje van schelpjes gekregen en een boekenlegger, gemaakt uit palmboomschors. Dat is gedroogd en daarna geverfd. We hebben ook een nieuwe stagiair op het werk. Hij heet James en komt uit Engeland. Ik moest hem een beetje bezig houden vandaag. Erg lastig aangezien ik op dit moment ook niet zoveel werk heb. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik op dit moment maar weinig motivatie heb voor het werk op kantoor. Ik zit constant met mijn gedachten bij komende maandag!
Vorige week ergens hadden Vincent en ik een mini bitchfight over het gewicht van de koffer. Ik had al 30 kg toen ik hier heen kwam en dat is alleen maar meer geworden. Ik heb 2 paar schoenen gekocht, nog wat souvenirs, 2 handdoeken, 3 boeken. Ik vroeg dus of Vincent daar rekening mee wilde houden en minder mee wilde nemen. Dit zorgde dus voor de mini bitchfight. Een pakketje van 5 kg naar Nederland sturen is 115 NZD en met een tracker erop is het 130 NZD. Veel geld wat beter besteedt kan worden. Het duurde even maar Vincent ging uiteindelijk overstag en wilde rekening houden met het gewicht. Totdat hij met een best wel briljante ingeving kwam. Ik kon ook vragen of ik een pakketje naar het kantoor van Britz in Christchurch (waar we de camper ophalen) mag sturen. Toen kreeg ik een beter idee. Ine van den Heuvel, een oude schoolvriendin van ons mam uit Wintelre, woont in Christchurch en ze had ons al uitgenodigd om even langs te komen als we in Christchurch zijn. Ik had gevraagd of ik een pakketje naar haar mag sturen aangezien dat beduidend goedkoper is. Een pakketje naar Christchurch tot 5 kg is 13,20 NZD en tot 10 kg is 26,40 NZD. Ik heb op het werk een grote doos meegenomen, die vol gegooid met boeken en kleding en die opgestuurd. Het was 8,8 kg. Gelukkig dus weer even wat ademruimte gecreëerd. Het enige probleem is de vlucht naar Christchurch wat gewicht betreft. Als we naar Fiji vliegen, nemen we maar 1 koffer mee (los van de handbagage) en als we weer naar Nederland vliegen dan kunnen we weggooien wat we niet meer nodig hebben en dan hopen dat we onder de 30 kg zitten.
Inmiddels is mijn laatste week bij ISL dus ingegaan. Er is niet zoveel spannends gebeurd tijdens deze week. Ik ben de hele woensdagavond bezig geweest met appelflapjes bakken voor het werk. Echt letterlijk de hele avond, om half 8 begonnen en om 11 uur ging de laatste lading uit de oven. Goeie god wat een werk! De appels moeten super klein gesneden worden, en als je dan 5 appels moet snijden dan ben je wel even bezig. Dan die bladerdeegbladen in vieren snijden, vouwen en vullen. Zo blijven we in ieder geval weer een avond van de straat. Ik had uiteindelijk 22 appelflapjes om uit te delen. Aangezien we met 8 mensen op kantoor zijn, waren er genoeg flapjes voor iedereen. Ze waren erg goed ontvangen! Helaas hebben we geen oven op het werk dus, als iemand ze warm wilde, dan moesten ze in de magnetron. Maar aangezien mijn bakkunsten bijna niet te evenaren zijn waren ze nog steeds gruwelijk lekker. Geoff kwam vandaag (donderdag) nog even binnen om mij aan de bungy te herinneren die ik en Marko nog zouden gaan doen. Ohja, ook dat nog. Dacht ik daar bijna vanaf te zijn. Ik heb meteen maar even de bungy gebeld en voor zaterdag 13.30 uur 2 plaatsen geboekt.
Jullie moeten tot het volgende verhaaltje wachten om over mijn bungy avontuur te lezen! En… niet onbelangrijk, Vincent is bijna hier!!!
Bedankt voor de interesse in mijn leven hier en tot de volgende weer!
Xxx Pilou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
