Vinnie!!
Blijf op de hoogte en volg Pilou
25 Juli 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Vrijdag 10 juli heb ik mijn laatste werkdag bij ISL gehad. Geoff had iedereen op een lunch getrakteerd omdat het mijn laatste dag was. Na de lunch kreeg ik een kaartje waar iedereen wat op had geschreven, super lief en ik moest wel even wat snikken. Daarna snel naar het toilet gegaan waar ik even kon snikken voordat ik weer vol zelfvertrouwen het kantoor in kon.
’s Avonds ben ik met Erwin sushi wezen eten en als toetje hadden we frozen yoghurt gehaald. Was een heel gezellige avond! Ik wilde het echter niet te laat maken omdat ik nog naar een afscheidsfeestje wilde. Was ook erg gezellig. De nieuwe stagiar van ISL, James en brits, verblijft ook in het empire en hij was ook langs gekomen met een vriend van hem. Na het feestje waren we met z’n allen naar the Long Room in Ponsonby gegaan. Was ook wel gezellig, alleen wel heeeeeeeeeeeeeeel erg druk. En voor de mensen die mij kennen, ik houd niet van drukke ruimtes en grote groepen mensen. Ik heb het nog tot half 3 uitgehouden en daarna ben ik terug gelopen naar het empire. Ik wilde het sowieso niet te laat en bont maken omdat ik de volgende dag dan eindelijk de bungy jump zou gaan doen!!
Marko kwam mij om half 1 ophalen, beetje vroeg aangezien we daar om half 2 pas hoefden te zijn. We hebben toen heerlijk in het zonnetje, langs de waterkant zitten wachten. En wat kletsen uiteraard. Om half 2 werden we in die harnassen gehesen en toen moesten we naar het midden van de brug lopen om daar een bungy te doen. Even voor de duidelijkheid, we hebben de Auckland Bridge Hackett Bungy gedaan (of iets in die richting). Marko moest als eerste springen en ik was ergens middenmoot. Ik was super zenuwachtig! Het is zo onwerkelijk als je die dingen om je enkels krijgt en je naar die rand toe hopst. Als je dan op de rand staat dan gaat alles een beetje in een waas voorbij. Eerst even omhoog kijken voor de foto, dan een beetje naar links kijken voor een andere foto, dan is het aftellen en dan springen. Als je eenmaal op die rand staat dan schreeuwt je hele lijf, en brein; DOE HET NIET!! WAAROM IN GODSNAAM???? STOP!!!!!!!!!!!!!!!!! NEEEEEEEEEEEEEE!!! Het gaat namelijk zo tegen al je instincten en oerdriften in om van een fucking brug te springen. Het is echt een heel raar gevoel als je naar beneden springt. Ik had het gevoel alsof mijn ogen uit mijn hoofd plopten. En er komt me toch een stoot adrenaline vrij. Heel vreemd want je staat, als je eenmaal weer boven bent, enorm te trillen op je benen. Het was een aparte ervaring en 1 die ik nooit meer zal herhalen. Nu alleen nog uit een vliegtuig springen tijdens de reis. Ach, ik zal mezelf ongetwijfeld weer gaan vervloeken als ik dat vliegtuigje in stap. En tijdens de rest van het skydiven. Maar dat is een zorg voor later. Na de bungy zijn Marko en ik nog een burger wezen eten bij burger burger in Ponsonby. Als de adrenaline eenmaal weg is dan ben je echt doodmoe. En ik had gruwelijk hoofdpijn. Maar de burger was super lekker. Het was echt een super dag om mijn tijd in Auckland af te sluiten voordat Vincent zou komen. Na het eten had Marko me weer afgezet bij het empire. Afscheid genomen met een dikke knuffel. Toen ik in de lift stond moest ik wel een beetje snikken en toen ik het appartement in kwam begon ik te brullen. Marieke helemaal in schok dat ik aan het huilen was. Toen ik vertelde dat het afscheidstranen waren snapte ze het wel. De rest van de avond heb ik op bed gelegen en series gekeken want ik was kapot.
Zondags heb ik de hele dag in de bedbunker gelegen en series gekeken. Gruwelijk heerlijk. ’s Avonds mezelf nog wel even van de bank gehesen om boodschappen te doen. Daarna vroeg naar bed want ik had een skypedate met Tanita om 8 uur en ik moest nog van alles doen voordat ik Vincent op zou gaan halen van het vliegveld!!!! Lekker even een uurtje geskyped, daarna gedoucht, ontbeten en wat zenuwachtig rond gelopen. Om half 12 ging ik richting de bushalte en om half 1 was ik op vliegveld. Rond kwart over 1 kwam Vincent naar buiten gelopen. Zodra ik hem zag kwam er een stootje adrenaline vrij en het was zo fijn om hem eindelijk weer te zien, vast te houden en te kussen. Het was alsof die 5 maanden niet gebeurd zijn en dat ik pas een paar dagen eerder afscheid had genomen. Het was heeeeeeeeeeel eventjes wennen maar na een half uurtje was het weer zoals het altijd is geweest. ’s Avonds zijn we naar de haven gewandeld, daarna bij de wok ’n noodle lekker wat wezen eten en de avond hebben we afgesloten met een ijsje van Giapo. Vincent had maar 2 uur geslapen tijdens de reis dus hij was helemaal gesloopt rond 20.00 uur. Hij heeft het nog volgehouden tot 21.30 en toen gingen de oogjes dicht. Rond half 9 waren we weer wakker. Het was super fijn om eindelijk weer samen in een bed te slapen. We hebben lekker op ons gemakje gedaan ’s ochtends. Even langs kantoor gegaan om Vincent voor te stellen en daarna met de bus naar Mount Eden. Om 16.00 waren we weer in het appartement, even gedoucht en nog was spullen ingepakt. ’s Avonds hebben we bij het Orbit restaurant in de Skytower gegeten. Het uitzicht was super, echt heel erg mooi! Beetje jammer dat de kwaliteit van het eten achter bleef. De soep en het toetje waren erg lekker maar het hoofdgerecht was jammer. Dat van Vincent was ook niet super. Na het eten nog wat inpakstress gehad en om half 12 lagen we eindelijk in bed. De wekker ging om 6.45 want we moesten om 8.30 uur de ferry hebben naar Waiheke. Autootje gehuurd en lekker het eiland rond gereden. Kon Vincent meteen oefenen met links rijden. Om 15.00 uur weer de auto ingeleverd en om 15.30 weer op de ferry naar Auckland. Weer even terug naar kantoor om Vincent dit keer aan Marko en Geoff voor te stellen (die waren er dinsdag niet). Daarna weer even naar de wok ’n noodle (Vincent vond het zo lekker dat hij nog wel een keer wilde gaan :D). Na het eten weer snel terug naar het appartement om alle laatste spullen in te pakken. Uiteraard verliep allemaal veel hectischer dan gedacht. De laatste spullen nog inpakken dus, Dafne kwam nog wat eten en de toaster halen, ik moest Mauds boekje nog terug geven en uitchecken. De planning was om dit rond 18.15 te doen zodat we om 18.30 naar de bus konden gaan. Het werd pas om 19.00 uitchecken. De boze bolle zat bij de receptie en het was super druk. Dat mannetje was helemaal gestrest en overweldigd. Uiteindelijk konden we om 19.10 het empire voorgoed verlaten! Hoezee!!
Het euforische gevoel was echter maar van korte duur omdat de realiteit om de hoek kwam kijken. De vlucht zou om 21.00 uur vertrekken en we moesten nog met de bus naar het vliegveld (ongeveer 30-45 min, afhankelijk van het verkeer) en inchecken. Om 19.25 waren we bij de bushalte. Zuchtend, steunend, puffend, en nat. Zowel van het zweet als van de regen. Ja ja, uiteraard moest het ook nog regenen. Maar om 19.33 kwam de bus eraan en toen zaten we eindelijk in de bus. We hadden even de tijd om bij te komen. De bus rijdt eerst langs het domestic airport en daarna door naar de internationale terminal. Het was echter zo druk dat de bus meteen naar de internationale terminal reed en van daaruit moesten we, wederom door de regen, naar het domestic airport lopen. Het was inmiddels al 20.00 uur en om 20.30 gaat de incheckbalie dicht. Godverdomme opschieten dus! Het was nog best een stukje lopen en zeker met koffers is dat super kut. Om 20.15 kwamen we dan eindelijk, wederom bezweet en nat geregend, aan bij de balie. Deelt de vriendelijke dame achter de balie ons even mede dat de vlucht vertraging heeft, 1,5 uur welteverstaan. GOD – VER – DOMME!! Wat een teringzooi. Hebben we voor niks lopen haasten en stressen. Het enige, en dan maar ook echt het enige voordeel is dat we nu uit konden puffen en bij konden komen. Om 22.15 konden we eindelijk gaan boarden. Mijn handbagage was 10 kilo en het toegestane gewicht was 7 kilo. Dat was natuurlijk weer even spannend bij het boarden maar we konden zo doorlopen. Om 00.00 uur waren we eindelijk geland en hadden de koffers van de band geplukt. Nu nog naar het hotel lopen en dan eindelijk douchen en slapen!! Ik denk dat we uiteindelijk rond 1.30 uur in bed lagen. De volgende dag een beetje uitgeslapen, zooi ingepakt en naar het kantoor van Britz waar we de camper op hadden gehaald.
We zijn daarna meteen naar Ine gereden, het was later geworden dan verwacht. We hadden gehoopt daar rond 12 uur te zijn maar het werd 12.30. We zijn eerst wat gaan eten en daarna heeft Ine ons de omgeving een beetje laten zien. Om 16.00 uur zijn Vincent en ik boodschappen gaan doen. Het plan was eigenlijk om nog naar Kaikoura te rijden en daar nog wat met Laura en Undine te gaan doen. Wat drinken of ergens gaan eten. Maar dat zou zo laat worden, dat hebben we uiteindelijk niet meer gedaan. We zijn toen een camping op gaan zoeken. Daar hebben we eerst even de boodschappen opgeruimd, de camper ingeruimd met onze zooi en daarna gaan koken. Om 22.30 lagen we heerlijk te slapen.
Aangezien onze reis morgen pas echt gaat beginnen zal ik dat in een ander verhaaltje typen. Jullie zijn weer op de hoogte en kunnen voorlopig even vooruit!
Xxx Pilou
’s Avonds ben ik met Erwin sushi wezen eten en als toetje hadden we frozen yoghurt gehaald. Was een heel gezellige avond! Ik wilde het echter niet te laat maken omdat ik nog naar een afscheidsfeestje wilde. Was ook erg gezellig. De nieuwe stagiar van ISL, James en brits, verblijft ook in het empire en hij was ook langs gekomen met een vriend van hem. Na het feestje waren we met z’n allen naar the Long Room in Ponsonby gegaan. Was ook wel gezellig, alleen wel heeeeeeeeeeeeeeel erg druk. En voor de mensen die mij kennen, ik houd niet van drukke ruimtes en grote groepen mensen. Ik heb het nog tot half 3 uitgehouden en daarna ben ik terug gelopen naar het empire. Ik wilde het sowieso niet te laat en bont maken omdat ik de volgende dag dan eindelijk de bungy jump zou gaan doen!!
Marko kwam mij om half 1 ophalen, beetje vroeg aangezien we daar om half 2 pas hoefden te zijn. We hebben toen heerlijk in het zonnetje, langs de waterkant zitten wachten. En wat kletsen uiteraard. Om half 2 werden we in die harnassen gehesen en toen moesten we naar het midden van de brug lopen om daar een bungy te doen. Even voor de duidelijkheid, we hebben de Auckland Bridge Hackett Bungy gedaan (of iets in die richting). Marko moest als eerste springen en ik was ergens middenmoot. Ik was super zenuwachtig! Het is zo onwerkelijk als je die dingen om je enkels krijgt en je naar die rand toe hopst. Als je dan op de rand staat dan gaat alles een beetje in een waas voorbij. Eerst even omhoog kijken voor de foto, dan een beetje naar links kijken voor een andere foto, dan is het aftellen en dan springen. Als je eenmaal op die rand staat dan schreeuwt je hele lijf, en brein; DOE HET NIET!! WAAROM IN GODSNAAM???? STOP!!!!!!!!!!!!!!!!! NEEEEEEEEEEEEEE!!! Het gaat namelijk zo tegen al je instincten en oerdriften in om van een fucking brug te springen. Het is echt een heel raar gevoel als je naar beneden springt. Ik had het gevoel alsof mijn ogen uit mijn hoofd plopten. En er komt me toch een stoot adrenaline vrij. Heel vreemd want je staat, als je eenmaal weer boven bent, enorm te trillen op je benen. Het was een aparte ervaring en 1 die ik nooit meer zal herhalen. Nu alleen nog uit een vliegtuig springen tijdens de reis. Ach, ik zal mezelf ongetwijfeld weer gaan vervloeken als ik dat vliegtuigje in stap. En tijdens de rest van het skydiven. Maar dat is een zorg voor later. Na de bungy zijn Marko en ik nog een burger wezen eten bij burger burger in Ponsonby. Als de adrenaline eenmaal weg is dan ben je echt doodmoe. En ik had gruwelijk hoofdpijn. Maar de burger was super lekker. Het was echt een super dag om mijn tijd in Auckland af te sluiten voordat Vincent zou komen. Na het eten had Marko me weer afgezet bij het empire. Afscheid genomen met een dikke knuffel. Toen ik in de lift stond moest ik wel een beetje snikken en toen ik het appartement in kwam begon ik te brullen. Marieke helemaal in schok dat ik aan het huilen was. Toen ik vertelde dat het afscheidstranen waren snapte ze het wel. De rest van de avond heb ik op bed gelegen en series gekeken want ik was kapot.
Zondags heb ik de hele dag in de bedbunker gelegen en series gekeken. Gruwelijk heerlijk. ’s Avonds mezelf nog wel even van de bank gehesen om boodschappen te doen. Daarna vroeg naar bed want ik had een skypedate met Tanita om 8 uur en ik moest nog van alles doen voordat ik Vincent op zou gaan halen van het vliegveld!!!! Lekker even een uurtje geskyped, daarna gedoucht, ontbeten en wat zenuwachtig rond gelopen. Om half 12 ging ik richting de bushalte en om half 1 was ik op vliegveld. Rond kwart over 1 kwam Vincent naar buiten gelopen. Zodra ik hem zag kwam er een stootje adrenaline vrij en het was zo fijn om hem eindelijk weer te zien, vast te houden en te kussen. Het was alsof die 5 maanden niet gebeurd zijn en dat ik pas een paar dagen eerder afscheid had genomen. Het was heeeeeeeeeeel eventjes wennen maar na een half uurtje was het weer zoals het altijd is geweest. ’s Avonds zijn we naar de haven gewandeld, daarna bij de wok ’n noodle lekker wat wezen eten en de avond hebben we afgesloten met een ijsje van Giapo. Vincent had maar 2 uur geslapen tijdens de reis dus hij was helemaal gesloopt rond 20.00 uur. Hij heeft het nog volgehouden tot 21.30 en toen gingen de oogjes dicht. Rond half 9 waren we weer wakker. Het was super fijn om eindelijk weer samen in een bed te slapen. We hebben lekker op ons gemakje gedaan ’s ochtends. Even langs kantoor gegaan om Vincent voor te stellen en daarna met de bus naar Mount Eden. Om 16.00 waren we weer in het appartement, even gedoucht en nog was spullen ingepakt. ’s Avonds hebben we bij het Orbit restaurant in de Skytower gegeten. Het uitzicht was super, echt heel erg mooi! Beetje jammer dat de kwaliteit van het eten achter bleef. De soep en het toetje waren erg lekker maar het hoofdgerecht was jammer. Dat van Vincent was ook niet super. Na het eten nog wat inpakstress gehad en om half 12 lagen we eindelijk in bed. De wekker ging om 6.45 want we moesten om 8.30 uur de ferry hebben naar Waiheke. Autootje gehuurd en lekker het eiland rond gereden. Kon Vincent meteen oefenen met links rijden. Om 15.00 uur weer de auto ingeleverd en om 15.30 weer op de ferry naar Auckland. Weer even terug naar kantoor om Vincent dit keer aan Marko en Geoff voor te stellen (die waren er dinsdag niet). Daarna weer even naar de wok ’n noodle (Vincent vond het zo lekker dat hij nog wel een keer wilde gaan :D). Na het eten weer snel terug naar het appartement om alle laatste spullen in te pakken. Uiteraard verliep allemaal veel hectischer dan gedacht. De laatste spullen nog inpakken dus, Dafne kwam nog wat eten en de toaster halen, ik moest Mauds boekje nog terug geven en uitchecken. De planning was om dit rond 18.15 te doen zodat we om 18.30 naar de bus konden gaan. Het werd pas om 19.00 uitchecken. De boze bolle zat bij de receptie en het was super druk. Dat mannetje was helemaal gestrest en overweldigd. Uiteindelijk konden we om 19.10 het empire voorgoed verlaten! Hoezee!!
Het euforische gevoel was echter maar van korte duur omdat de realiteit om de hoek kwam kijken. De vlucht zou om 21.00 uur vertrekken en we moesten nog met de bus naar het vliegveld (ongeveer 30-45 min, afhankelijk van het verkeer) en inchecken. Om 19.25 waren we bij de bushalte. Zuchtend, steunend, puffend, en nat. Zowel van het zweet als van de regen. Ja ja, uiteraard moest het ook nog regenen. Maar om 19.33 kwam de bus eraan en toen zaten we eindelijk in de bus. We hadden even de tijd om bij te komen. De bus rijdt eerst langs het domestic airport en daarna door naar de internationale terminal. Het was echter zo druk dat de bus meteen naar de internationale terminal reed en van daaruit moesten we, wederom door de regen, naar het domestic airport lopen. Het was inmiddels al 20.00 uur en om 20.30 gaat de incheckbalie dicht. Godverdomme opschieten dus! Het was nog best een stukje lopen en zeker met koffers is dat super kut. Om 20.15 kwamen we dan eindelijk, wederom bezweet en nat geregend, aan bij de balie. Deelt de vriendelijke dame achter de balie ons even mede dat de vlucht vertraging heeft, 1,5 uur welteverstaan. GOD – VER – DOMME!! Wat een teringzooi. Hebben we voor niks lopen haasten en stressen. Het enige, en dan maar ook echt het enige voordeel is dat we nu uit konden puffen en bij konden komen. Om 22.15 konden we eindelijk gaan boarden. Mijn handbagage was 10 kilo en het toegestane gewicht was 7 kilo. Dat was natuurlijk weer even spannend bij het boarden maar we konden zo doorlopen. Om 00.00 uur waren we eindelijk geland en hadden de koffers van de band geplukt. Nu nog naar het hotel lopen en dan eindelijk douchen en slapen!! Ik denk dat we uiteindelijk rond 1.30 uur in bed lagen. De volgende dag een beetje uitgeslapen, zooi ingepakt en naar het kantoor van Britz waar we de camper op hadden gehaald.
We zijn daarna meteen naar Ine gereden, het was later geworden dan verwacht. We hadden gehoopt daar rond 12 uur te zijn maar het werd 12.30. We zijn eerst wat gaan eten en daarna heeft Ine ons de omgeving een beetje laten zien. Om 16.00 uur zijn Vincent en ik boodschappen gaan doen. Het plan was eigenlijk om nog naar Kaikoura te rijden en daar nog wat met Laura en Undine te gaan doen. Wat drinken of ergens gaan eten. Maar dat zou zo laat worden, dat hebben we uiteindelijk niet meer gedaan. We zijn toen een camping op gaan zoeken. Daar hebben we eerst even de boodschappen opgeruimd, de camper ingeruimd met onze zooi en daarna gaan koken. Om 22.30 lagen we heerlijk te slapen.
Aangezien onze reis morgen pas echt gaat beginnen zal ik dat in een ander verhaaltje typen. Jullie zijn weer op de hoogte en kunnen voorlopig even vooruit!
Xxx Pilou
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
