4 en een kladje

4 en een kladje, zolang zit ik hier al. 4 weken en een kladje. Ik zit inmiddels al over de 20% van mijn tijd hier en het is nog maar 3,5 maand voordat Vinnie hierheen komt :D!!!!!

Aan het einde van mijn laatste verhaaltje heb ik jullie laten weten dat ik dinsdag 3 maart een gesprek heb gehad bij ISL. Dat bedrijf doet o.a. coachen en trainen, oftewel… dat klinkt als een perfecte stage! Maar helaas, het mocht niet zo zijn. De position details zouden woensdagavond en op zijn laatst donderdagochtend naar mij gemaild worden. Uiteraard werd dit de maandag of dinsdag erop. Super kut want ik maar wachten en wachten. Na het inzien van de position details wist ik eigenlijk al dat hem niet ging worden. Wat ze van mij wilden was onderzoek en ontwikkeling en dat is niet wat ik moet doen op een stage. Het heeft dus god*$&$!)@(#* 2 weken geduurd voordat aangenomen werd dat dit geen passende stage is. Ik wist dat meteen al maar dat wilde degene die een stage voor mij zoekt niet van mij aannemen. Er was een gesprek op 13 maart tussen hem en mijn stagebegeleider van de Fontys nodig om hem daarvan te overtuigen. Fijn dus dat hij zoveel vertrouwen in mijn woord heeft. Het vertrouwen in hem was daarna wel een beetje gedaald. Maar dus, ik zat intussen al 2 weken in het appartement en geloof me, dat is niet bevorderlijk voor de geestelijke gesteldheid. Niet weten waar je aan toe hebt en ondertussen de tijd weg zien tikken. Ik moet namelijk 20 weken stage lopen en vanaf het moment dat ik begon met stage lopen t/m 10 juli is 20 weken. Aangezien Vincent 13 juli hier landt en we daarna gaan reizen, zit de druk er wel een beetje op.

Gelukkig was Marieke 13 maart vrij en we zijn lekker een dagje naar de dierentuin in Auckland geweest, daar komt bij dat ik nodig het appartement uit moest. In de bus op weg naar de dierentuin kreeg ik een belletje van degene die een stage voor mij zoekt dat ik woensdag een gesprek zou hebben bij het assessment centre van Randstad! Hoezee!! Uitzicht op een gesprek!! Maar eerst nog een lekker weekendje naar Coromandel.

We vertrokken weer op zaterdag om 9 uur ’s ochtends. We zijn eerst naar Cathedral Cove geweest. Goeie god wat een prachtig stukje Nieuw-Zeeland!! Er is daar een scène van Narnia opgenomen. Ik heb daar een filmpje van op facebook gezet. Voor de mensen die geen facebook hebben kunnen ook even op youtube kijken. Als je cathedral cove narnia in de zoekbalk intypt, en dan het filmpje dat 1:49 min. kiest dan zie je hoe mooi het daar is. Zo mooi daar!! OMG, kan er nog steeds niet over uit hoe mooi. Dit is bij uitstek het mooiste stukje Nieuw-Zeeland wat ik tot nu toe heb gezien. En ik ben zeker tot halverwege m’n bovenbenen de zee in geweest :D. We hebben tot 16.15 uur lekker op het strandje gelegen, lekker even zonnen, wat kletsen en chippies eten uiteraard. Daarna weer de klim omhoog gedaan richting de bus. Hierna zijn we naar Hot Water Beach gegaan. Als je op dat strand bij eb een gat graaft dan komt er warm water van onder het strand naar boven en dan heb je je eigen kuiltje met warm water. Dat was het idee maar Pammetje gooide roet in het eten. Pammetje is de cycloon die even huisgehouden heeft in Oceanië en op weg was naar Nieuw-Zeeland. In Nederland kwamen er alleen berichten dat de Volvo Ocean Race was uitgesteld. Maar dus, even terug naar de kern. Door Pammetje was het weer al niet super meer en het waaide best hard met golven als gevolg. Deze golven zorgden ervoor dat het warme water niet omhoog kwam of het was niet eb genoeg weet ik veel. Het kwam er in ieder geval op neer dat we door Pammetje geen Duitsers konden spelen. Dus toen ook maar weer even op het strand gezeten en gewacht tot we gingen barbecueën. Ik had mijn eigen privé antivlees worstjes die nog best lekker waren. Uiteraard heb ik ook wat worstjes uitgedeeld (ik kreeg ze toch niet op :p). Dus daar zaten we dan, met z’n allen op een rijtje of opgepropt op het bankje ons eten te eten. Geen bijzondere barbecue, het was barbecueën met een doel: zo snel mogelijk je buikje vol eten. Nadat iedereen verzadigd was zijn we naar de hostel gereden. Daar snel even gedoucht en klaar gemaakt voor de kroeg. In de kroeg was het gezellig en rond eeeh…. 1 uur ofzo zijn we met een aantal terug gegaan naar de hostel. We hadden het er wel gezien. De rest bleef nog hangen. Uiteraard helemaal prima.

De volgende ochtend heb ik even aan mijn karma gewerkt en heb ik eitjes staan bakken en koken. Ik ben al nooit een ster geweest in eitjes koken en ik dacht dat 10-15 min koken wel genoeg was voor een medium tot hard eitje. Dit bleek helaas niet het geval te zijn en de eitjes waren veel te zacht. Snif snif :’( Gelukkig ging het bakken van de kruimeleitjes beter. Op de zondag stond er eigenlijk (optioneel) kajakken op het programma. De mensen die niet zouden gaan kajakken konden op het strand liggen en na het kajakken zouden we nog met z’n allen een ijsje gaan eten. Ook hier gooide Pammetje roet in het eten. De zee was te wild om te kunnen kajakken. Daar kwam bij dat het best hard waaide en af en toe regende, geen ideaal weer om op het strand te gaan liggen. We zijn toen maar naar een wijnproeverij gegaan, om 11.45 uur. Ik denk dat best een aantal nog wat alcohol in hun bloed hadden, het vooruitzicht om wijn te gaan proeven werd niet met bijster veel enthousiasme ontvangen. Het idee om een pizza te bestellen daarentegen werd wel goed ontvangen. Op zich was de wijnproeverij wel leuk maar het was daar ook maar een beetje hangen en wachten tot we weer terug naar Auckland zouden gaan. Op de terugweg stonden we nog even in de file. Oorzaak: 2 auto’s waren gebotst en stonden op de vluchtstrook en uiteraard moet iedereen even ramptoerist spelen. Gevolg: file. We werden weer op Symonds Street afgezet en het regende al. Pammetje zou zondagavond/nacht Auckland bereiken. Er werd aangeraden om voor 3 dagen eten en drinken in huis te hebben. In het Empire moesten alle ramen dicht en er mocht ’s avonds niemand naar buiten. Marieke, Franka en ik hebben Lord of the Rings maar opgezet, lekker kopje thee erbij en in chillmodus. Uiteindelijk viel het wel mee met het weer. Het is het beste te vergelijken met een goede herfstdag in Nederland. Veel wind en regen, niks wat we niet gewend zijn. Pam was al redelijk wat afgezwakt voordat ze Auckland bereikte dus het was hier uiteindelijk niks bijzonders.

Ik hoopte inmiddels maandag of dinsdag wel bericht te krijgen over het gesprek dat ik woensdag zou hebben. Maar nee, ik heb woensdag degene gemaild die een stage voor mij zoekt om te vragen of hij wat gehoord had. Hij zou even contact opnemen met Randstad. Niet lang daarna kreeg ik een belletje. Donderdag 8.45 had ik het gesprek. Wederom hoezee!! Ik was donderdag om 7 uur opgestaan omdat ik sowieso niet te laat wilde komen. Ik wilde uiterlijk om 8.20 hier weg, het is een kwartiertje lopen naar het kantoor van Randstad. Ik werd wakker en las een appje van Franka dat de wc deur vast zat. Ik was nog wat slaperig dus ik dacht: ik ga even polshoogte nemen. Maar nee, er was geen beweging in te krijgen. Super kut want ik moest super nodig plassen. Toch maar een licht ontbijtje gegeten en om gaan kleden en klaar maken. Ondertussen Suus al een wanhoopsberichtje gestuurd of ik daar even naar het toilet mocht. Helaas geen gehoor. De receptie is van 8 tot 23 open dus stipt 8 uur stond ik beneden. Uiteraard was er geen Chinees te bekennen. Ik heb toen maar even het noodnummer van Empire gebeld want geloof me, dit was ondertussen een noodgeval. Beneden bij de liften is een toilet dus nadat ik had gemeld dat onze deur vast zat vroeg ik of de beste man even de deur van het slot wilde halen. Vertelt hij me doodleuk dat dat geen wc is. Dus ik was even confused aangezien daar toch echt een bordje met toilet op staat en de symbooltjes voor toilet. Maar dat was dus geen wc. Wat ik heb weer gevloekt op de medewerkers van het Empire. Ik ben toen maar snel naar boven gegaan om mijn spullen te pakken omdat ik nu toch echt naar mijn gesprek moest. Onderweg ben ik even de universiteit binnen gelopen om daar een wc te zoeken. Helaas, het enige toilet had geen slot. Super kut, dus nu maar op naar de volgende. Toen even bij de burger king naar binnen maar daar hadden ze ook geen toilet. Wederom gevloek van mijn kant want ik kreeg ondertussen toch echt buikpijn en ik kon in deze staat geen sollicitatiegesprek voor een stage gaan houden. Toen ben ik maar even bij een cafeetje op de hoek naar binnen gegaan en daar heb ik dan eindelijk verlossing gevonden!! Blaas en darmpjes leeg en vol goede moed op weg naar het kantoor van Randstad. Stipt 8.45 meldde ik me bij de receptie.

Ik had een gesprek met Melissa. Eerst moest ik mijn contactgegevens invullen en de privacy voorwaarden doorlezen. Daarna hebben we 5 min gepraat over hoeveel uur ik moet gaan werken, het werk dat ze daar doen en wat ik dan zou moeten gaan doen. Ze vertelde me dat ze binnen 24 iets zou laten weten. Daarna moest ik even 2 kleine testjes doen op de computer. De eerste ging over mijn typskills en de 2e over mijn computerskills. Gingen beide best goed. Daarna moest ik een filmpje kijken over veiligheid op de werkvloer en daar 10 vragen over beantwoorden. Hierna was ik vrij om te gaan. Ik liep daar om half 11 de deur uit. Snel naar het appartement omdat ik afgesproken had om met papa en Karin te gaan skypen. Eerste even mn cv en de info gids van TP stage gemaild en daarna even lekker geskyped. Daarna kwam de handyman van het Empire langs om naar de deur te kijken. Hij kwam alleen maar ging vrij snel naar beneden om versterking te halen. Hij kwam terug met een andere jongen. Samen staan vechten met de deur maar de deur gaf niks mee. Die jongen heeft toen maar een slotenmaker moeten bellen omdat zij het niet voor elkaar kregen. Hij belde hem en vroeg hem langs te komen. Ik hoorde de slotenmaker aan de andere kant van de lijn vragen hoe laat hij langs moest komen. Zegt die jongen: maakt niet uit, kijk maar wanneer je tijd hebt. Daar was Piloutje niet zo bij mee dus ik vraag in alle onschuld: hoe laat komt de slotenmaker langs want als ik naar de wc moet dan kan ik dus niet gaan. Ik zag aan zijn blik dat de beste jongeman daar nog niet over na had gedacht. Hij zei dat het tussen 1 en 2 uur zou worden (het was inmiddels half 12). Hier kon ik wel mee leven. Een uurtje later kwam de slotenmaker langs om het slot te maken :D. Ik heb voor de zekerheid nog even aan hem gevraagd wat er nou kapot was aan het slot. Niet dat die Chinezen bij de receptie ons even de rekening sturen. Hij vertelde dat het slot gewoon oud was en daarom kapot was gegaan en dat het dus niet aan ons lag. Hoezee!!

De volgende dag zat ik vol goede moed klaar voor mijn laptopje te wachten op email. Uiteraard kwam deze dus niet. GOD&$&%(#)@)!)$*$@!!!!!!!!!!!!!!!! Dus ik was vrijdag de hele dag in een kuthumeur. Heb ook nog wat traantjes gelaten omdat ik weer in onwetendheid zat. Ik ben ’s avonds ook niet mee naar het Silo park gegaan voor de film. Ik ben om 22.00 gaan slapen tot 8.30 ’s ochtends. Ik werd wakker omdat ik in de verte een stem mijn naam hoorde zeggen. Het was Marieke die vroeg of ik mee wilde naar Waiheke met haar, Ymke en Maud. Nou, dat wilde ik wel. Snel bikini aangetrokken, gegeten en spullen gepakt want ze hadden om 9.15 beneden afgesproken. Op Waiheke stond Bob op ons te wachten. Bob loopt daar stage en woont daar ook. We zijn begonnen met een wandelingetje langs de kust. Het was nog vrij bewolkt dus toch geen goed strandweer. Daarna heeft Bob ons even naar een stadje gebracht. Wij gingen met zijn 4en lunchen en bob moest naar huis om nog wat dingen te regelen en om te kleden. Hij had namelijk een afspraak om 4 uur. Ik had een fishalicious burger, super lekker!!! Daarna zijn we naar het strand gelopen en hebben daar lekker gelegen. Ik had mijn benen niet ingesmeerd en er stond een verraderlijk windje dus mijn beentjes waren lekker rood. Rond een uur of 5 kwam Bob ons weer vergezellen. Hij stelde voor om te gaan barbecueën op het strand. In Nieuw-Zeeland staan er op veel stranden vaste barbecues die iedereen kan gebruiken. We zijn boodschapjes gaan doen voor de barbecue. De moeder, zoontje en dochtertje waar Bob bij woont, kwamen ook mee barbecueën. We hebben gezellig gebarbecued aan het strand en daar lekker gezeten tot het donker werd. Toen kwamen de monsters tevoorschijn… muggen. Ik ben 3 keer gestoken. 1 keer op mijn arm, gewoon een klein bultje en 2 keer op mijn linkerbeen. Waar ik op mijn been ben gestoken zitten 2 van die harde schijven. De grootste is zeker 7 centimeter in doorsnee. Vet heftig. Rond 20.00 gingen we richting de ferry. Helaas vertrok de Fullers ferry om 20.00 en de volgende ging pas om 21.30. Huilen dus! Gelukkig was er nog een andere ferry, die van Explorer, die om 20.45 ging. Het loket was dicht dus we dachten dat we dan kaartjes aan boord moesten kopen. We zijn gewoon die boot opgelopen en gaan zitten, bij aankomst in Auckland zijn we snel van de boot gegaan. Hoppa, 20 dollar bespaard! Snel de bus ingestapt en naar Empire gegaan. Lekker gedoucht, nog even met Vincent geskyped en daarna gaan slapen. Zondag beetje in mijn kamer rondgehangen en ’s middags nog even naar het park geweest met Suus en Laura.

Vanochtend zat ik dus weer vol goede moed achter mijn laptopje in de hoop snel antwoord te krijgen over de stageplaats. Ik besloot uiteindelijk maar even te bellen. Om 10.15 gebeld en voicemail ingesproken. Daar hoorde ik maar niks van dus ik besloot om 11.45 nog een keer te bellen. Dit keer kreeg ik een collega aan de telefoon en zij zou Melissa contact op laten nemen. Niet lang daarna kreeg ik een mailtje dat ze me aan het einde van de dag het besluit zou laten weten. Nu dus weer afwachten maar daardoor wel mooi tijd om weer even een verhaaltje te schrijven. Het is langer geworden dan ik in eerste instantie had gedacht maar ach, dan hebben jullie ook weer even wat te doen!
Xxx Pilou

Ps. Bij het ter perse gaan van dit verhaal is er nog geen duidelijkheid over de stage bij Randstad.