Eerste verhaaltje
Blijf op de hoogte en volg Pilou
20 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Auckland
Toen was het dinsdag, de dag van tour de Zeelst. Die ochtend ging het ook niet want Vincent was bij mij tot half 12 ongeveer, daarna kwam mijn Jolletje nog de wereldstekker brengen en daarna stond mijn kitten alweer op de stoep. En toen was het al 13.00 en moesten we richting Zeelst. De tour was erg gezellig, een mooie afsluiter voordat ik naar Nieuw-Zeeland zou gaan. Uiteraard verliep het afscheid met de nodige tranen.
De volgende dag was ik al om 8 uur wakker (het voordeel als je om 22.00 uur gaat slapen). Ik heb de woensdag uiteindelijk dus besteed aan het inpakken van mijn koffer. Dat moest ook wel omdat ik die avond om 22.00 zou vertrekken. De ochtend dus besteed aan mijn koffertje en de middag nog aan familie die onverwachts langs waren gekomen om mij nog uit te zwaaien, ware het niet dat ik 90 min later zou vertrekken dan gepland i.v.m. online inchecken. Maar dat is niet belangrijk, ze waren er! Op het moment dat ik ze aan zag komen begon ik alweer te brullen. Het hield bijna niet op die dag. Om half 5 kwamen papa en Karin nog even langs om afscheid te nemen, even brullen en daarna gingen mama, Vincent en ik richting Amsterdam. Zelfs toen we naar het vliegveld reden bleef het allemaal nog wat onwerkelijk maar hoe dichter we bij Amsterdam kwamen, hoe meer zenuwen ik kreeg en mijn tranen moest bedwingen. Ik wist namelijk dat het moment waarop ik afscheid zou moeten nemen van de mensen waar ik het meeste van houd, steeds dichterbij kwam. Op het vliegveld eerst mijn koffer afgegooid en daarna zijn we nog wat gaan eten. Uiteraard was het daar ook weer brullen, en het moment waarop ik door de douane moest was het hek helemaal van de dam.
Gelukkig kwam ik daar Isabelle tegen, zij had me zien staan en toonde interesse. Ze bleek een air hostess te zijn bij Emirates en ze woont sinds 1,5 jaar in Dubai. Ik schrok toen ze zij dat ze pas 22 is. Ik had haar veel ouder ingeschat, oude ziel zoals ze dat zelf zij. Ik heb wat met haar zitten kletsen tot we mochten boarden. In het vliegtuig bleek ze naast me te zitten, maar wel met het gangpad tussen ons in. Tijdens de vlucht van Amsterdam naar Dubai zat ik naast Eva, een vrolijke jonge meid van een jaar of 18. Ik hoorde aan haar stem meteen dat ik met een mede-Brabo te maken had. Ze bleek uit Eindhoven te komen en ik was blij dat ze geen dikke, stinkende mens bleek te zijn. Eva gaat naar Brisbane om een opleiding te volgen. Niet zomaar 1 semester, nee de hele opleiding. Hoppa!! Die pakt het pas drastisch aan. Een half uur voordat we mochten boarden op Dubai, scheidden onze wegen en ik was weer alleen. Ik heb helaas niet zoveel van het vliegveld van Dubai mogen zien. Wat wel erg grappig was, en iets wat mijn schoonvadertje wel zou kunnen waarderen (hoop ik), was dat we met een treinrit van een minuut of 3 van onze aankomstgate naar het gedeelte met de boardinggates werden gereden. Het was voor mij in ieder geval de 1e keer om een treintje naar een andere bestemming binnen het vliegveld te moeten pakken. Daar wachtende voor het boarden kon ik nog even appen met het thuisfront. Het was fijn om nog een aantal lieve berichtjes te lezen :)!
De vlucht van Dubai naar Melbourne zou ongeveer 12 uur duren. Ik heb de eerste paar uur kunnen slapen, en tussendoor ook nog her en der een uurtje maar deze was een uitputtingsslag. Goede god, telkens als ik opstond deed mijn knie pijn en kon ik mijn been niet buigen. Door even een rondje door het vliegtuig te lopen ging dat redelijk weg maar niet helemaal. Dat heb ik overigens wel een aantal keer gedaan, een rondje lopen. Natuurlijk omdat het gezond is maar ook omdat je benen zo gaan zeuren van het zitten. Ik vond het wel jammer dat het gewone plebs niet naar boven mocht in het vliegtuig. Ik zat in een Airbus zoveel nogiets, met 2 verdiepingen in ieder geval. En onderin zat het plebs dat dus niet naar boven mocht. Wat ik erg jammer vond want ik wilde al die luxe wel een keer aanschouwen. Misschien als ik later groot ben en genoeg geld heb verdiend, dat ik dan daar mag komen. Maar voorlopig is het nog niet zo ver, eerst maar eens uit het vliegtuig in Melbourne. Wat was ik blij toen die vlucht erop zat, hou op schei uit! Niet normaal. Cuba was 10 uur en hoewel dit maar 2 uur langer was, leek het echt zoveel langer. Niet chill! Toen we er bij Melbourne even uit moesten ben ik maar wat rond gaan lopen op het vliegveld, al die mensen gingen weer zitten. Hebben net 12 uur gezeten, dadelijk weer 3 uur en dan dat half uurtje tussendoor moet er ook weer gezeten worden. Lui, laten we het daar maar op laten. Ik heb wel al mijn 1e kangoeroe gezien!!! Wel een dood velletje van een kangoeroe maar het was een kangoeroe.
Tijdens de rit van Melbourne naar Auckland heb ik gelukkig weinig meegekregen. Ik was doodmoe en viel vrijwel meteen in slaap en ik werd pas weer wakker toen werd omgeroepen dat we er al waren. Toen ik wakker werd was ik wel even beroerd. Ik had het gevoel dat ik moest kotsen en ik wilde niks liever dan in bed gaan liggen en slapen. Helaas liet dat nog even op zich wachten want eerst nog door de douane en het lang in zien te komen. Alles ging eigenlijk vrij vlot. Ik liep met mijn spulletjes het vliegtuig uit, half blij omdat het besef kwam dat ik nu toch echt in Nieuw-Zeeland ben en half verdrietig omdat dat betekent dat ik halve aarde verwijderd ben van mijn familie en vrienden. Dus ik liep vrij opgetogen richting zo’n check waar ze je tas scannen en waarbij je door zo’n poortje moet. Ik mocht er vrij doorheen en vervolgde mijn pad. Ik liep maar en ik liep maar tot ik op een gegeven toch wel doorkreeg dat er iets niet helemaal klopte. Ik besloot om een vrouw aan te spreken die bij mij op de vlucht had gezeten. De weg die ik volgde was voor passagiers die nog een binnenlandse vlucht hadden. En dat was ik dus beduidend niet, na dit besef kwam er even een mini opvlieger voorbij omdat ik zo dom was geweest. De beste mevrouw stuurde me naar airport help waar een lieve, oudere dame mij vertelde dat ik mijn walk of shame moest hervatten en weer terug langs dat checkpoint moest gaan om terug te gaan naar waar ik vandaan kwam. Een beetje tegen mezelf vloekend liep ik terug. De aardige, blonde mevrouw die mij geholpen had moest al een beetje lachen toen ze me aan zag komen lopen. Gelukkig gebeurde dit vaker dus ik was in ieder geval niet alleen in mijn idiootschap. De blonde vrouw liep een stukje met me mee terug en ze stuurde me op het goede pad. Maar niet voordat ze nog wist te vertellen dat haar moeder uit Helmond kwam maar nu dus in Nieuw-Zeeland woont. Na me nog 3 x love te hebben genoemd, stuurde ze me op weg richting baggage claim (dit bord heb ik dus totaal genegeerd toen ik uit de gate kwam). Stom stom stom!! Het voordeel was echter dan weer wel dan mijn koffer op de grond lag omdat er nog maar 4 koffers niet opgehaald waren. Ik kon m zo pakken en ik ging richting paspoortcontrole. Dat duurde ook weer een half uur ofzo maar ik kreeg een stempel en mocht officieel en legaal het land in. Hierna door naar the greenzone. Hier wordt de bagage gecontroleerd op fruit, groenten, ingrediënten etc. Ik had mijn op kaart aangegeven dat ik voedsel bij had en toen dat stroopwafels (Bedankt Iet!!) bleken te zijn mocht ik zo door naar de x-ray scan. Dit was de allerlaatste scan en hierna mocht ik doorlopen Nieuw-Zeeland in!
Groetjes en xxx Pilou!
-
20 Februari 2015 - 12:04
Dani:
Oh zuster goed om te lezen dat je veilig bent aangekomen!!!! Mijn goeje god wat een hel van een rit zeg.
Hopelijk heb je snel je draai gevonden daar!
Lufffff! -
20 Februari 2015 - 12:20
Chayenn:
Leuk om te lezen P, grappig he die treinen op vliegvelden is in Azië ook.
Ook fijn om te lezen dat dani nog leeft hahaha
Succes daar!! Ik verwacht snel foto's haha -
20 Februari 2015 - 12:33
Lisa:
Fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen Pilou! Leuk verhaal om te lezen ook. Ik ben benieuwd naar de rest en verwacht ook snel heel veel foto's haha.
Xx -
20 Februari 2015 - 13:08
Malon:
Fijn om te horen dat je heelhuids aan bent gekomen en dat je legaal het land mag bewonderen! Stuur ons maar heel veel foto's, maak me jaloers en hou ons op de hoogte! Als ik eindelijk mijn stagevergoeding heb ontvangen koop ik een ticket en kom ik naar je toe!
Heel veel liefs,
ponnie -
20 Februari 2015 - 13:28
Silvia:
Wat een verhaal en wat een reis en nu ben je er alleen nog maar. Je ziet dat er toch veel behulpzame mensen zijn. Hoeveel ervaring je nu al rijker bent. Komt goed daar met jou, veel plezier en geniet. gr van ons -
20 Februari 2015 - 14:10
Ghylainn:
pff wat een reis gelukkig ben je er heel aangekomen. Geniet van je tijd daast P -
20 Februari 2015 - 15:28
Kim:
Wat fijn dat je er bent! Nu hopen dat je crib snel oké is en dan lekker je leventje gaan leiden daar! -
20 Februari 2015 - 15:40
Quincy:
Hee Pilou,
Goed dat je er veilig bent aangekomen.
Maar wat een tering eind.. Haha.
Ik zou t blijven volgen tot je weer terug bent!
Have Fun! x -
20 Februari 2015 - 22:30
Paula Van De Sande:
lieve schat. Eindelijk je verhaal gelezen, telefoon was te klein zelfs met bril. Dus nu op de pad. Leuk je verhaal te lezen, mooi geschreven meissie. Love you xxx -
24 Februari 2015 - 16:19
Mark, Winanda, Rien, Doortje:
Nou dat was even afzien, nu op naar het avontuur!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley