Eerste week stage

Maandag, 23 feb. Vandaag zou ik starten bij mijn stage. Ik moest er om 10 uur zijn. Ik had eerst een gesprek met Oana en Ipsita. Tijdens dat gesprek hebben we besproken wat mijn werkzaamheden zouden zijn en welke training en voorlichting ik zou gaan ontwikkelen. Ik zou dus van woensdag t/m vrijdag op de jeugdgroep gaan staan. De jeugdgroep bestaat uit 7 tot 10 jongeren met een verstandelijke beperking. Daar zou ik gewoon de dagelijkse bezigheden mee doen. Verder zou ik een training gaan ontwikkelen voor de jeugdgroep over social skills en een voorlichting over hoe de service users een vriendschap moeten onderhouden. Na deze meeting heeft Ipsita me laten zien waar Kingswood is. Daar zou ik dan gaan werken. Na de rondleiding door Kingswood reden we terug naar het kantoor waar ik mijn bammetjes mocht eten. Na de lunch kreeg ik een oriëntatie van Inna, de receptioniste, over de policy’s van het bedrijf. Tijdens de uitleg kwamen we er per toeval achter dat we beiden Nederlands zijn! Dat had ik zeker niet verwacht en het was fijn om even op het Nederlands over te gaan. Ik heb Inna verteld over het appartement en dat ik op zoek was naar een andere kamer, het liefst in de buurt van mijn stage. Een vriendin van Inna, Anneke, verhuurt kamers in haar huis en ze wilde er wel even met mij langsrijden. We zijn er langs gereden en toen heb ik kennis gemaakt met Anneke, ze heeft me het huis laten zien en we hebben even zitten kletsen. Deze mogelijkheid sprak me erg aan!

Dinsdag, 24 feb. Vandaag moest ik meelopen op de gewone groep op Kingswood. Hier zitten mensen met een handicap, zowel geestelijk als lichamelijk, van alle leeftijden. Ik kwam daar aan en ik werd in het diepe gegooid. De staff liet me daar gewoon staan en ik voelde me absoluut niet op mijn gemak. Het was na 5 minuten voor mij al glashelder dat dit niks voor mij was. Ik ben de dag doorgekomen maar het was vreselijk. Het was zo niet mijn ding. Ik moest die dag om 3 uur weg omdat ik om 4 uur het welkomspraatje kreeg op het kantoor van New Zealand Internships. Ik kwam er om half 4 aan en Marieke zat er al. Patrick zou het algemene deel van de presentatie verzorgen en Liesette deed het deel over de uitstapjes en trips. Er kwamen nog 2 studenten bij voor het praatje, Franka en een jongen. Liesette vertelde over de trip naar Rotorua dit weekend waar we ons nog voor in konden schrijven. Dat hebben we meteen gedaan, dan konden we meteen de andere interns leren kennen. Na het praatje zaten Franka, Marieke en ik nog even te praten en Marieke vroeg hoe mijn stage was geweest. En daar ging ik weer, begon ik weer te brullen. Maar het was ook echt een heftige dag geweest.

Woensdag, 25 feb. Mijn eerste dag op de jeugdgroep. We zouden gaan kajakken op het strand in Orewa. Dat was leuk want ik zag meteen een nieuw stukje van Nieuw Zeeland. Helaas mocht de staff niet kajakken, alleen de service users. In het busje op weg naar het kajakken kreeg ik van mezelf nog eens extra bevestiging dat dit echt niks voor mij was. Maarja, even doorzetten en misschien werd het nog wel wat. De werktijden waren ideaal, van 9.00 tot 15.00. We waren rond 1 uur weer terug op Kingswood, toen snel gegeten want om half 2 gingen we weer richting het basketballen. De service users hebben een half uurtje gebasketbald. Rond kwart over 2 waren we weer terug. Ik heb Marcel meteen een mailtje gestuurd om te praten over mijn stage. Het was inmiddels duidelijk dat wat ik daar deed, niet in lijn was met wat een stage voor mij zou moeten zijn. Marcel had die dag geen tijd meer maar gelukkig kon ik de volgende dag om 15.30 terecht. Met een opgelucht gevoel liep ik het terrein af en kon ik terug naar het Empire. Bij de bushalte aangekomen zag ik dat ik nog 15 minuten moest wachten op de volgende bus. Vlakbij de bushalte zat een 2 dollar winkeltje. Ik ben daar even naar binnen gelopen en ik had nepbloemen gekocht voor in het appartement. Ik had inmiddels besloten om er een maand te blijven omdat het toch wel fijn is om even wat vastigheid te hebben in deze wervelwind van nieuwe dingen. Ik had een blauw en roze bosje gekocht. Helemaal wreed met mijn bloemetjes stapte ik de bus in. Ik had de 922 nog niet terug naar Auckland gepakt en ik stapte dus een halte te vroeg uit. Na 5 minuten te hebben gelopen en zoeken naar de juiste weg besefte ik me dat mijn bloemetjes nog in de bus lagen! Ik kon wel janken!! Ik was zo chagrijnig, niet normaal. Gelukkig had ik per ongeluk de goede weg gevonden. Ik liep richting het appartement toen ik allemaal bussen zag staan. Ik liep er meteen naar toe om te kijken of ik mijn bloemetjes kon vinden. En ja!!!! De buschauffeur had ze gevonden en voorin de bus gelegd. Ik wilde net de bus in stappen toen de buschauffeur aan kwam lopen en hij herkende mij en gaf me mijn bloemetjes! Ik was weer blij :)!

Donderdag, 26 februari. Ik stond op en trof onze Japanse kamergenoot aan in de keuken. Hij vertelde dat hij deze zaterdag zou verhuizen naar Queen Street. Ik was super blij omdat zijn kookkunsten dus zo enorm stinken. Niet normaal wat een lucht daar vanaf kwam. Ik heb Franka meteen geappt dat hij weg zou gaan en dat er dus een kamer vrij zou komen. Franka is vrij snel daarna naar de receptie gegaan om te vragen of ze bij ons mocht komen. Nadat ik mijn bammetjes had gesmeerd ging ik weer op weg naar stage. Ik was blij dat ik ’s middags het gesprek met Marcel had zodat ik mijn ei even kwijt zou kunnen maar eerst nog een dagje stage. ’s Ochtends zijn we naar de bibliotheek geweest en ’s middags was er een drumsessie voor de service users. Het gesprek met Marcel ging goed, ik gaf aan dat ik bij deze stage niet de werkzaamheden doe die ik zou moeten doen voor een goede TP stage. Het plan was als volgt: spreek z.s.m. met je mentor, maak daarna een afspraak met Ipsita en stuur Marcel bedrijven door in Auckland als voorbeeld van wat ik dan wel zou willen. Ik heb Yvonne meteen gemaild toen ik in het appartement was en gelukkig had ze vrijdagochtend om 7 uur tijd voor me. Weer aangekomen in het appartement kreeg ik appjes van Marieke dat ze met Kathi naar Waiheke Island was geweest. Daar hadden ze met een Franse jongen, Zweedse jongen en een jongen uit Noorwegen een auto gehuurd en de dag doorgebracht. Ik natuurlijk jaloers aangezien het super mooi weer was en zij lekker op Waiheke Island zaten. Vandaag was de opening van het Chinese Nieuwjaarsfestival in Albert Park waar we nog heen zouden gaan. We hadden om 9 uur bij het park afgesproken. De Zweedse jongen was inmiddels al naar huis dus we waren met 5. We hebben even door het park gelopen maar er was niet zoveel aan. We zijn toch naar een kroeg gegaan waar we wat bier hebben gedronken en pool hebben gespeeld. Het was een gezellige avond maar ik wilde het niet te laat maken omdat ik dus om half 7 op moest voor een gesprek met mijn mentor.

Vrijdag, 27 februari. De dag begon met het gesprek. Yvonne was gelukkig erg begripvol en ze gaf al aan dat mijn huidige werkzaamheden niet goed zijn voor een stage zoals hij zou moeten zijn. Het gaf een goed gevoel wetende dat ze achter me staat. Daarna ben ik naar stage gegaan. Die dag gingen we naar Devonport met de service users en we hebben fish and chips gegeten. Enorm zout en vet, en heet vooral! Ik heb het hele weekend met een verbrande tong rond gelopen. Niet chill! Maar bovendien ook niet heel bijzonder. Misschien de volgende keer met een sausje erbij. We waren rond 2 uur terug op Kingswood. Ik wilde Ipsita even bellen om een afspraak te maken voor maandag om te praten. Maandag had ze geen tijd maar ik kon nu wel even langskomen. Het was erg onverwacht omdat ik het gesprek nog niet had voorbereid maar ik dacht: schijt aan, nu doen anders blijft het zo hangen! Doreen, een staff member, had me even naar het kantoor gebracht. Ik moest nog even wachten dus ik heb even met Inna zitten kletsen. Tijdens het gesprek moet Ipsita kwam ik bijna niet uit mijn woorden omdat ik bijna moest huilen. Ik vond het zo kut om dit gesprek aan te gaan! Ipsita had Inna erbij gehaald om even te vertalen, dat was erg fijn. Ipsita was erg begripvol en ze voelde zich zelfs schuldig dat er vanuit de organisatie niet duidelijk genoeg gecommuniceerd was over wat ik zou moeten gaan doen. Al hun connecties zijn organisaties die met mensen met een geestelijke beperking werken. Ik was er na deze week wel achter dat ik dan in ieder geval niet meer wilde dus daar was ik verder niet mee geholpen. Ze vroeg me Inna op de hoogte te houden zodat ze zich geen zorgen hoefde te maken, zo lief! Na dit gesprek heeft Inna me meegenomen naar the Warehouse. Dat is een winkel waar ze echt alles hebben, maar dan ook alles. Ze hebben er tv’s, kleding, eten, boeken, douchespullen, handdoeken. Echt alles. Daar heb ik een wokpan gekocht, een badmatje, grote borden en handdoeken omdat ik die dus maar 1 had. Ik was helemaal wreed met mn spulletjes maar het werd wel erg laat. Ik had namelijk met Vincent afgesproken om om kwart voor 7 te skypen. Het was inmiddels al kwart voor 6 en ik moest nog met de bus naar het centrum. De 922 kwam daar niet (die halte zit het dichtstbij het appartement) i.p.v. de 922 had ik een bus gepakt die bij Victoria Street stopte. Vanaf daar was het nog zeker 15 minuten lopen, met een fakking zware tas dus dat was geen pretje. Ik was helaas te laat voor het skypen :’( en ik moest ook nog eens opschieten omdat we rond 7 uur aan zouden lopen naar het Silo Park. In het Silo Park projecteren ze een film op een Silo, je kan daar dan gaan zitten en de film kijken. Half Auckland dit dan in dat park. Super druk. We hebben het niet laat gemaakt, ik was echt super moe van al die gesprekken en het moeten haasten.

Ik heb nu wel even genoeg verteld en bovendien heb ik lamme armpjes en handjes van het typen. Het verhaal over de trip naar Rotorua komt nog! Er staat al een filmpje van het raften op mijn facebookpagina. Voor degene die het spannend vinden, ik zit links in het midden. Marieke, mn huisbuddie en steun en toeverlaat op Nieuw-Zeelandse bodem, zit links voorin.

Xxx Pilou

Ps. Ik weet dat alle titels tot nu toe ‘eerste’ erin hebben staan maar daar komt ook verandering in!